Ο σαματάς του Υπουργού Υγείας Τζέρεμι Χαντ δεν πρέπει να παρασύρει σε απογοήτευση. Όταν ακούτε για Brexit και NHS, μη μασάτε. Η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να ρίξει στο NHS λεφτά και προσωπικό. Όσο κι αν φαντασιώνεται δημοσίως ο Υπουργός Υγείας Τζέρεμι Χαντ ένα φτωχό, ταπεινό και εθνοκεντρικό NHS, το πουλάκι πέταξε πριν από χρόνια και δε γυρίζει στο κλουβί.

Στο παζάρι της Βρετανίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση όλα επιτρέπονται, έγραφα πριν λίγες μέρες, παροτρύνοντας όλους τους Ευρωπαίους επαγγελματίες της υγείας να αξιοποιήσουν τώρα την Οδηγία 2005/36/ΕΚ για να αναγνωριστούν τα τυπικά τους προσόντα με το Αυτόματο ή το Γενικό σύστημα αναγνώρισης.

Μέρος ακριβώς του παζαριού είναι η άτεχνη προσπάθεια από τον Υπουργό Υγείας και άλλους Συντηρητικούς πολιτικούς να δημιουργηθεί ένα κλίμα ψυχολογικού εκβιασμού. Πριν λίγες εβδομάδες, ο στόχος αυτής της ρητορικής ήταν οι Ευρωπαίοι και άλλοι επαγγελματίες της υγείας που εργάζονται στο NHS. Ότι δήθεν μετά το 2025 θα είναι πλέον περιττοί.

Να δούμε τα αντικειμενικά δεδομένα που δείχνουν ότι αυτά είναι φούμαρα για βραχυπρόθεσμη πολιτική κατανάλωση και ότι η ρητορική περί Brexit και NHS είναι αέρας.

1) Το Ηνωμένο Βασίλειο (Αγγλία, Ουαλία, Σκωτία, Β. Ιρλανδία) είναι κράτος με ΜΕΓΑΛΟ πληθυσμό.

Η τελευταία εκτίμηση (Ιούνιος 2015) μιλάει για πάνω από 65 εκατομμύρια ανθρώπους. Αυτός ο αριθμός αυξάνεται.

2) Ο πληθυσμός του Ην. Βασιλείου ΓΕΡΝΑΕΙ.

Το δημοψήφισμα για Brexit/Bremain ήταν μία μάχη Γήρανσης εναντίον Αύξησης πληθυσμού. Προσωρινά νίκησε η Γήρανση.

3) Οι “γέροντες” χρειάζονται νέους και ένα ολοκληρωμένο Εθνικό Σύστημα Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας.

Αυτό σημαίνει αναπόφευκτα περισσότερες, όχι λιγότερες υπηρεσίες στα επείγοντα, στα οξέα, στα “ψυχρά”, στη μέριμνα, στην αποκατάσταση. Επίσης σημαίνει περισσότερο προσωπικό, έστω κι αν “τεντωθούν” όσο γίνεται οι διαθέσιμοι εργαζόμενοι για να καλύψουν περισσότερες ανάγκες.

4) Η ηγεσία του NHS -που ξέρει τα νούμερα και την πραγματικότητα- έχει πει ότι οι πρωτοβουλίες για εξοικονόμηση πόρων δεν μπορούν να επιτευχθούν στο μέτρο που φαντασιώνεται η κυβέρνηση (22 δις μέχρι το 2020). Διότι αυτό έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τις αυξητικές τάσεις που αναφέραμε και τους στόχους επιπέδου εξυπηρέτησης που έχει θέσει… η κυβέρνηση!

5) Δηλαδή, η κυβέρνηση θέλει σκύλο χορτάτο και πίτα ολόκληρη. Όπως είπε κι ο Φρανκ Σινάτρα, Something’s gotta give. Αυτό το something δεν μπορεί παρά να είναι η πολιτική ανοησία.

6) Ή θα αποδειχθεί λαϊκιστής ο Τζέρεμι Χαντ ή θα πεθαίνουν αβοήθητοι οι ηλικιωμένοι δίπλα στο σβησμένο μαγκάλι. (Οι ίδιοι οι ψηφοφόροι του Συντηρητικού κόμματος δηλαδή.)

7) Ο Τζέρεμι Χαντ (Υπουργός Υγείας) έχει παρελθόν στους λεονταρισμούς.

Όταν οι ανειδίκευτοι γιατροί (junior doctors) απέρριψαν την αναθεωρημένη εθνική συλλογική σύμβαση, την επέβαλε μονομερώς. Άρχισε η απεργία. Τη μάζεψε. Κάθισαν σε διαπραγματεύσεις. Δεν τα βρήκαν. Την ξαναεπέβαλε.

8) Οι ίδιοι οι ψηφοφόροι αντιδρούν

όταν διαπιστώνουν ότι η εξοικονόμηση πόρων χτυπάει την πόρτα τους, όπως σημειώνει εδώ η Πόλι Τόινμπι για διάφορες πόλεις όπου απειλήθηκε με κλείσιμο το μικρό νομαρχιακό τους νοσοκομείο.

9) Εκτός κι αν επιβληθεί από τους Συντηρητικούς ένα σκληρό μοντέλο κεντρικού σχεδιασμού (α λα Σοβιετικής Ένωσης), δεν υπάρχει τίποτε που να αναγκάζει νέους να γίνουν γιατροί ή να ακολουθήσουν μία συγκεκριμένη ειδικότητα. Για παράδειγμα, το Βασιλικό Κολέγιο Ψυχιατρικής έχει δοκιμάσει ΤΑ ΠΑΝΤΑ για να αυξήσει τον αριθμό ειδικευομένων στην ειδικότητα, αλλά θα συνεχίσει να υπάρχει ανάγκη για μία πολύ μεγάλη μερίδα ψυχιάτρων που έρχονται από άλλες χώρες. Δεν είναι η μόνη ειδικότητα που θα γέλασε πικρά με την άποψη του Υπουργού ότι μπορείς να αναγκάσεις Βρετανούς α) να γίνουν γιατροί, β) να μείνουν στη Βρετανία όσο θέλεις, γ) να πάρουν την ειδικότητα Α και όχι τη Β, γιατί αυτό τους λες να κάνουν.

10) Για τον Βρετανό απόφοιτο Ιατρικής, είναι πολύ ελκυστικός ο κόσμος: Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, ΗΠΑ, Καναδάς, Νότια Αφρική και άλλες χώρες. Πώς θα τον κρατήσεις;

11) Το ίδιο το Συντηρητικό Κόμμα και η κυβέρνηση είναι διχασμένοι.

Άλλα πιστεύουν, άλλα κάνουν. Ο Υφυπουργός Υγείας θεωρεί “τρομερό λάθος” το Brexit και ζωτικής σημασίας η Βρετανία να παραμείνει στην Ενιαία Αγορά, άρα δηλαδή να μπορεί να έχει πρόσβαση στην κοινή αγορά αποδεχόμενη κανόνες και όρους που σημαίνουν το ίδιο καθεστώς ελεύθερης πρόσβασης εργαζομένων που ίσχυε ως τώρα (Οδηγία 2005/35/ΕΚ). Η ίδια η Πρωθυπουργός είχε πολλά καλά να πει για την παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση όταν μιλούσε “ιδιωτικά”, τώρα λέει ότι θέλει να το εφαρμόσει με όρεξη.

Μη μασάτε.

Φ. Φωτόπουλος